«Με το πολυνομοσχέδιο που θα έφερνε στη Βουλή ρυθμίζονταν θέματα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (κατάργηση αδικαιολόγητων απουσιών, επιβολή «ομοιόμορφης» ενδυμασίας και «πειθαρχικού ελέγχου» της εξωσχολικής ζωής, επανακαθιέρωση προσευχής, έπαρσης της σημαίας και εκκλησιασμού) και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ , περικοπές κοινωνικών παροχών σε φοιτητές κ.ά.). Το 70% των σχολείων βρισκόταν υπό κατάληψη, ενώ καθημερινό φαινόμενο ήταν οι διαδηλώσεις στις μεγάλες πόλεις της χώρας. Ανάμεσά στα σχολεία που βρίσκονταν υπό κατάληψη ήταν και το Πολυκλαδικό Λύκειο Αμπελοκήπων, με πρωτοστάτη τον 16χρονο μαθητή Αλέξη Τσίπρα.

Τα γεγονότα που ακύρωσαν τη μεταρρύθμιση γνωστά και λίγο ως πολύ αναφέρθηκαν στην εισαγωγή, καθώς ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε κατηγορήσει τον τότε ΥΠΕΠΘ ως ηθικό αυτουργό της δολοφονίας Τεμπονέρα. Είχαμε βέβαια και άλλους 4 θανάτους στο μεταξύ από φωτιά μετά από μια πορεία διαμαρτυρίας για το θάνατο του εκπαιδευτικού, αλλά δυστυχώς δεν είναι κάτι που θυμούνται πολλοί.

Μέσα στη δεκαετία όμως είχαμε και άλλον ένα υπουργό που πήγε να μεταρρυθμίσει τη Παιδεία και ήταν ο δεύτερος που έφαγε τα μούτρα του.

Η Μαριέττα Γιαννάκου το 2006 αποφασίζει μεταρρυθμίσεις στην Ανώτατη Παιδεία και, όπως κάθε πολιτικός στη θέση του ΥΠΕΠΘ που αποφασίζει να αλλάξει αυθαίρετα κάτι, τρώει και αυτή με τη σειρά της τα μούτρα της. Οι καταλήψεις του 2006-2007 έγιναν καθώς η κ.Γιαννάκου επεδίωξε μεταρρυθμίσεις στην Ανώτατη Παιδεία, με αποκορύφωμα τις απουσίες, τη διαγραφή φοιτητών, την άρση του πανεπιστημιακού ασύλου και φυσικά την αναθεώρηση του άρθρου 16. Τελικά το νομοσχέδιο ψηφίστηκε το 2007, αλλά δεν εφαρμόστηκε κατ’ουσία σε μεγάλο βαθμό από κανέναν. Προσθέστε σε αυτά και το βιβλίο της ΣΤ’ Δημοτικού που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων λόγω του ότι ανέφερε τις σφαγές στη Σμύρνη κατά την καταστροφή της ως «συνωστισμό» και έχετε μια εικόνα της θητείας της.

Στα πλαίσια του περίφημου νόμου Διαμαντοπούλου ήταν η επιστροφή χιλιάδων εκπαιδευτικών πίσω σε σχολεία, η συγχώνευση πολλών σχολικών μονάδων, αλλά και η αλήστου μνήμης καθυστερημένη διανομή βιβλίων και CD που είχε ως αποτέλεσμα την εξαιρετική πλάκα που σκάρωσε η Ελληνοφρένεια και δημιούργησε τεράστιο χαβαλέ σε όλα τα media. Όσον αφορά τα πανεπιστήμια, το νομοσχέδιο προέβλεπε μεταξύ άλλων τριετή φοίτηση, κατάργηση του ασύλου, δημιουργία επιτροπών

Η περίπτωση Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου πρέπει να είναι από τις πιο περίεργες σε αυτή τη λίστα, καθώς μιλάμε για Υπουργό που πήγε να εφαρμόσει ένα μεταρρυθμιστικό σχέδιο που είχε σχεδιαστεί όπως ψιθυριζόταν επί υπουργίας Διαμαντοπούλου. Το περίφημο σχέδιο «Αθηνά» σε συνδυασμό με τις διαθεσιμότητες εκπαιδευτικών, τις συγχωνεύσεις τμημάτων, την επιβολή διδάκτρων σε μεταπτυχιακά προγράμματα, ήταν στην ουσία λίγα από τα μέτρα που είχαν σκοπό να εξοικονομήσουν χρήματα λόγω μνημονιακών υποχρεώσεων.

Οι ξένες φιλολογίες, λοιπόν, επρόκειτο να συμπτυχθούν όλες σε ένα τμήμα, όπου αναλόγως τη γλώσσα που θα ήθελε ο υποψήφιος θα διάλεγε τη δική του ειδίκευση. Αυτό θα είχε βέβαια ως αποτέλεσμα να υποβαθμιστεί η αξία των πτυχίων, τη μη αναγνώρισή τους στο εξωτερικό (καθώς προβλεπόταν ένα υβρίδιο «Ξένης Φιλολογίας» με εντελώς ασαφές αντικείμενο) ενώ θα χανόταν ο ακαδημαϊκός χαρακτήρας τους, μετατρέποντας τις ξενόγλωσσες φιλολογίες σε ΑΕΙ με επίκεντρο γλωσσομάθειας. Όταν, μάλιστα, αντιπροσωπεία των ξένων φιλολογιών συναντήθηκε με τον υπουργό και του εξήγησε το χαρακτήρα των ανεξάρτητων τμημάτων και το έργο που επιτελείται εκεί, αυτός απόρησε που δεν είχε ακούσει ποτέ ότι οι φοιτητές δε μάθαιναν απλά τη γλώσσα εκεί, αλλά αντιθέτως εμβάθυναν σε γλωσσολογικά-λογοτεχνικά-μεταφραστικά-