Ήμουν φοιτήτρια την εποχή που εμφανιζόσουν στις μουσικές σκηνές της Θεσσαλονίκης. Τι έχεις κρατήσει από τα χρόνια του Funkey, του Παπαγάλου, του Ταξιδού; Τους φίλους μου. Ήταν τόσο αθώες και Rock ’n’ Roll εποχές. Είδες, το Rock ’n’ Roll όταν το ζεις δεν το αντιλαμβάνεσαι. Μετά μεγαλώνεις και, κοιτώντας πίσω, το καταλαβαίνεις. Ήταν πάρα πολύ όμορφα, εννοείται ότι έχω κρατήσει επαφές με το μέντορά μου που με έβαλε για πρώτη φορά να τραγουδήσω επαγγελματικά σε μαγαζί, τον Φρανσουά, με τον Αντώνη το Βέλλιο που ακόμη παίζει επάνω με τους Sleepin Pillow και με άλλες μπάντες. Γενικότερα, υπάρχει επαφή. Σκέψου ότι το δεύτερο δίσκο μου, τον “Iπτάμενο Δίσκο” τον ενορχήστρωσε ο Κώστας Μαδεμλής, ο κιθαρίστας με τον οποίο είχαμε ξεκινήσει μαζί, Kαβαλιώτης φοιτητής τότε στη Θεσσαλονίκη. Από εκεί ξεκινήσαμε για να φτάσουμε να μου ενορχηστρώσει το δίσκο που είχε μέσα το “Φίλα με ακόμα” και άλλα 11 εξαιρετικά τραγούδια που δεν ακούστηκαν τόσο, αλλά δεν πειράζει. Το ξέρεις ότι έχω γράψει ένα τραγούδι για την αιώνια διαμάχη ανάμεσα σε Αθήνα-Θεσσαλονίκη. “Το ποντίκι του Βορρά”.

Τι δουλειές έχεις κάνει στη ζωή σου εκτός από αυτές που ξέρουμε; Δούλευα delivery σε μια πιτσαρία, τη Familian στην οδό Γαμβέτα. Τάισα πολύ κόσμο. Επίσης, κόλλαγα τα αυτοκόλλητα του κλειδαρά, αλλά όχι για πολύ καιρό, επειδή το θεωρούσα δουλειά που είχε μέσα ένα επαναλαμβανόμενο pattern και είχε και λίγο κακία, γιατί έπρεπε να κολλάς τα χαρτάκια του κλειδαρά πάνω από το τηλέφωνο του άλλου κλειδαρά και μετά ο άλλος κλειδαράς κόλλαγε πάνω από τα δικά σου. Γινόταν ένας τέτοιος πόλεμος. Εσένα το μεροκάματό σου έβγαινε, ουσιαστικά, επειδή δυο άνθρωποι δεν μπορούσαν να τα βρούνε και να μoιραστούν κάπως την πελατεία τους, οπότε το σταμάτησα αυτό.

Επειδή απευθυνόμαστε σε φοιτητές που τώρα χτίζουν το μέλλον τους και προσπαθούν να βρουν το δρόμο τους, θέλουμε να μας πεις κι εσύ που τα έχεις καταφέρει μια χαρά ποια είναι η δύναμή σου; Ποιο είναι το μυστικό, η συμπεριφορά, το χάρισμα, που ξεκλείδωσε τη δική σου επιτυχία; Φαντάζομαι ότι ήταν η «κωλοφαρδία». Έχω αρχίσει να πιστεύω στο κάρμα, όχι ότι είμαι πολύ καλός άνθρωπος, αλλά, όποτε κάνω καμιά βλακεία, προσπαθώ να κάνω κάτι καλό για να μου συγχωρεθεί από το σύμπαν. Είναι λίγο Πάολο Κοέλιο τα πιστεύω μου, πιστεύω πως οτιδήποτε ζητήσεις από το σύμπαν θα στο δώσει κι άμα δε στο δώσει απευθείας, είναι επειδή είναι πάρα πολύ απασχολημένο με το να εκπληρώνει τα δικά μου όνειρα αυτόν το καιρό (γέλια).

Δεν θεωρείς δηλαδή ότι έχεις προσπαθήσει πολύ ή δε θυσίασες κάτι; Αν καθόσουν και τα έβαζες όλα μαζί, τις ώρες που έχω δουλέψει, που έχω γρατζουνίσει την κιθάρα μου ή που έχω κάτσει να σκεφτώ ένα στίχο και να γράψω, ναι, αλλά δεν είναι, ουσιαστικά, κόπος αυτός, γιατί ήταν μέσα στη χαρά της δημιουργίας και κάτι που το έκανες με τόσο ενδιαφέρον. Πάντα, όταν βαριόμουν, σταματούσα να ασχολούμαι, οπότε, δεν πρόλαβε ποτέ ουσιαστικά να με κουράσει γιατί ήμουνα πολύ τεμπέλης για να κουραστώ.

Εξακολουθώ να πιστεύω ότι τα όμορφα πράγματα συμβαίνουν σε χαρισματικούς ανθρώπους, δεν είναι τίποτα τυχαίο. Εγώ πιστεύω ότι όλοι μας έχουμε κάποιο χάρισμα. Μπορεί να μην είναι στο τραγούδι, στην υποκριτική... εγώ ήμουν «κωλόφαρδος» γιατί χωρίς να το ψάξω το βρήκα ή μάλλον μπόρεσα να είμαι καλός σε κάτι που το ήθελα πάρα πολύ. Οι πιο πολλοί δεν ψάχνουν να βρουν τι είναι αυτό που πραγματικά τους γεμίζει, τι είναι αυτό που θέλει η ψυχούλα τους, αυτό το οποίο στο οποίο θα είναι καλοί. Απλά με το τργούδι είναι πολύ εύκολο όλο αυτό. Αυτή τη στιγμη είναι άπειρες οι αιτήσεις στο The Voice, στο X Factor στο Star Academy. Βλέπεις ότι όλοι θέλουν να γίνουν ή τραγουδιστές είτε ηθοποιοί, γιατί είναι ωραία τα φώτα της δημοσιότητας και είναι ωραίο να διεκδικεις αυτά τα 15 λεπτά που σου υποσχέθηκε ο Andy Warhol. Αυτα τα φώτα δε συνδυάζονται με όλα τα επαγγέλματα, οπότε εσύ μπορεί να μπερδεύεις το χάρισμά σου με αυτό το είδωλο που δημιουργείται στο χώρο αυτό. Γιατί τα πρότυπά μας, όπως και να το κάνουμε, για εμένα ήταν ο Ελβις, για τα κορίτσια η Μαντόνα, τώρα είναι ο Ρόμπι Γουίλιαμς.

Νομίζω ότι πλέον οι συμμετέχοντες σε σε ένα ταλεντ σόου έρχονται συνειδητοποιημένοι ότι δε γίνεται όλοι να βρουν ένα δρόμο μετά. Ναι, νομίζω ότι τα περισσότερα παιδιά έχονται συνειδητοποιημένα. Βέβαια, υπάρχει το συγκινησιακό κομμάτι μέσα στο παιχνίδι, δένονται με όλη τη δοκιμασία, κάνεις τις παρέες σου και, όταν έρθει η στιγμή να αποχωρήσεις, όλο αυτό το σκηνικό που για σένα τελείωσε, όχι τόσο για τη νίκη αλλά για το σκηνικό, είναι λίγο στενάχωρο. Θέλω να σου πω ότι τουλάχιστον οι δικοί μου οι «τυμπανιστές» έχουν δεθεί πολύ μεταξύ τους. Τα περισσότερα παιδιά που φύγανε στα battles ή στα πρώτα knockouts συνεχίζουν και επιστρεφουν στα γυρίσματα, κάθονται backstage συζητάνε, έχουμε επαφή, προχθές πήγαμε 8-9 τυμπανιστές σε ένα live στο Χολαργό, χθες πάλι πήγαμε όλοι μαζί σε ένα live. Έχει πλάκα, είναι καλά παιδια και κάνουμε ωραία παρέα

Θα δώσεις μάχη για να επικρατήσει η ομάδα σου αυτό το έχουμε καταλάβει από τα auditions ακόμη. Πόσο ανταγωνιστικός είσαι γενικά, αντέχεις και την ήττα; Μεγαλύτερη σημασία έχει να κερδίσει ο καλύτερος, δε με ενδιαφέρει να κερδίσω, με ενδιαφέρει να μη χάσω (γέλια). Στη νίκη είμαι πολύ νορμάλ άνθρωπος, στην ήττα το χάνω.

Με το Voice βλέπεις να έχει αλλάξει ο τρόπος που επικοινωνέι το κοινό μαζί σου, έχεις γίνει πιο οικείος; Αυτό που υπήρχε, αυτήν την ευλογία που ένιωθα να έρχεται αγάπη προς το μέρος μου από κόσμο που δεν ήξερα, έχει μεγεθυνθεί. Το άλλο είναι ότι έχω ακούσει από πολύ κόσμο ότι άτομα που δε με γουστάρανε με είδανε ξαφνικά και λένε “Δεν του το ‘χα του Μουζουράκη, είναι γαμώ”. Πράγμα που σημαίνει ότι εσείς οι δημοσιογράφοι που τόσο καιρό μου παίρνατε συνεντεύξεις, είχατε βγάλει λάθος εικόνα στον κόσμο.

Σε έχουν συμπαθήσει πολύ και οι μαμάδες μας πρέπει να σου πω. Αυτό από παλιά το έλεγα. Είμαι σαν επιτραπέζιο παιχνίδι, από 7-99 ετών.

Ακούσαμε το εξαιρετικό «Μη βιαστείς» σε στίχους και μουσική που υπογράφει ο Θάνος Παπανικολάου. Πώς το διαχειρίζεσαι όταν βγάζεις ένα νέο κομμάτι; Παρακολουθείς με αγωνία να δεις πώς θα τα πάει όπως όταν ένας γονιός στέλνει το παιδί του στο σχολείο πρώτη φορά ή το αφήνεις να ταξιδέψει ελεύθερο; Ανάλογα το τραγούδι και ανάλογα την κατάσταση που βρίσκομαι. Κάποια τραγούδια μου ακολουθήσανε μια πορεία μόνα τους και δε χρειάστηκε να πω δεύτερη κουβέντα, όπως το “Φίλα με ακόμα”. Το θέμα είναι μετά το “Φίλα με ακόμα” τι κάνεις. Οπότε, στον επόμενο δίσκο ήμουν πολύ τυχερός που είχα το εξαιρετικό “Μαντάμ“ του Παντελή Αμπαζή που μου έκανε την τιμή να το τραγουδήσουμε παρέα, οπότε κι αυτό ήταν κάτι εύκολο να περάσει. Κάποια στιγμή που έκανα τις “Πλημμύρες“ video clip, που είναι ένα πιο δύσκολο και ιδιαίτερο τραγούδι, ήταν κάτι το οποίο χρειάστηκε αρκετά να κάθομαι από πάνω του και να λέω μα γιατί, είναι τόσο ωραίο τραγούδι και βίντεο κλπ. Βέβαια, δεν έχω κάποιον ιδιαίτερο τρόπο να το βοηθήσω και ούτε είμαι από τους ανθρώπους που θα σηκώσουν το τηλέφωο να πάρουν τα ραδιόφωνα και να ζητάνε χάρες. Το βλέπεις και μετά από λίγο συνειδητοποιείς ότι αν κάτι είναι να φύγει θα έφευγε από μόνο του. Υπάρχουν κάποια άλλα τραγούδια όπως ο “Στόχος” από τον προτελευταίο ομότιτλο δίσκο, ένα τραγούδι που δεν έχει παιξει ποτέ στα ραδιόφωνα, εκτός ίσως από την Κύπρο κι όμως, είναι ένα από τα τραγούδια που δεν μπορώ να κάνω live χωρίς να το πω, γιατί θα με λιντσάρουν. Έχει συνδεθεί τόσο ο “Στόχος” με εμένα και θεωρώ ότι είναι η ναυαρχίδα των τραγουδιών που έχω γράψει εγώ. Γι’ αυτό μετά το “Στόχο” σταμάτησα να γράφω και άρχισα να τεμπελιάζω λίγο και ευτυχώς βρέθηκε η καλή διάθεση του Θάνου του Παπανικολάου να γράψει αυτό το τραγούδι, το “Μη Βιαστείς“, το οποίο θα σε παρακαλούσα την επόμενη φορά που θα το ακούσεις να μην έχεις στο μυαλό σου έναν έρωτα αλλά τη σχέση γονιού-παιδιού.

Ετοιμάζεις νέο δίσκο με τον Μανώλη Φάμελλο σε στίχο, μουσική και ενορχήστρωση. Μίλησέ μας για αυτήν τη συνεργασία.Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος, όλο αυτό ξεκίνησε από το “Χρυσό Αυγό” που μπήκε στον προγούμενο δίσκο σαν έξτρα τραγουδι. Εκεί του έριξα την πρόταση “Μανώλη, επειδή μου αρέσει πάρα πολύ ο ήχος σου και ο τρόπος με τον οποίο ενορχηστρώνεις, αν δε θα σε πείραζε, θα ήθελα να κάνεις παραγωγή και ενορχήστρωση στον επόμενο δίσκο μου” μου λέει “δε θα με πείραζε καθόλου, θα με ενδιέφερε πάρα πολύ” και με ρώτησε αν έχω τραγούδια έτοιμα, λέω “όχι δεν έχω γράψει κάτι” μου λέει “σε πειράζει να σου γράψω εγώ;”. Χάρηκα υπερβολικά ήμουν σε περίοδο έλλειψης έμπνευσης και χρόνου και μέσα στο καλοκαίρι ο Μανώλης έγραψε 11 τραγούδια τα οποία είναι πραγματικά σα να με διάβασε και έγραψε πάνω μου τελείως και είναι κάτι το οποίο θα ήθελα να είχα γράψει εγώ.

Σε τι στάδιο βρίσκεται ο δίσκος;Είμαστε στην προπαραγωγή, την επόμεη εβδομάδα μπαίνω να γράψουμε φωνές. Δύο από τα τραγουδια τα παίζω ήδη στο live και το ένα σαν teaser. Το πρώτο, το “Φωτόσπαθο” ήδη έχει πάρα πολύ καλή απήχηση, είναι το τραγούδι για εκείνο τον κακό τον άθρωπο που θέλει να βγει έζω και να τα ξηλώσει όλα με το κόκκινο το κακό το φωτόσπαθο, όχι το καλό, το λουλακί των Τζεντάι, αλλά το άλλο των Σιθ. Θέλει να τα διορθώσει όλα, γιατί τον έχουνε τρελάνει. Είναι αυτός ο κακός ο άνθρωπος που όλοι κρύβουμε μέσα μας και ξέρεις ότι όλοι μπορεί να γυρίσουμε πολύ εύκολα στη σκοτεινή πλευρά. Και τον περιγράφει τόσο ωραία ο Μανώλης Φάμελλος, γενικά όλα τα τραγούδια περιγράφουν έναν τύπο ανθρώπου και είναι ωραίο, γιατί είναι κονσεπτικό το όλο πρότζεκτ.

Πριν από μερικούς μήνες μάθαμε ότι ετοιμαζόσουν να ταξιδέψεις για δουλειά στην Αμερική. Προφανώς είναι μια χώρα που σε ενδιαφέρει. Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκες όταν εξελέγη πρόεδρος ο Τραμπ;Δε ξέρω αν θέλω να την κάνω αυτήν τη δήλωση και αν θα επηρεάσει την αίτηση που έχω κάνει για πράσινη κάρτα (γέλια). Kαταλαβαίνεις ότι, αν o Τραμπ θεωρεί την Μέριλ Στριπ overrated, εγώ δεν μπορώ να κάνω τέτοιο σχόλιο.

Η Αμερική είναι σε αναμονή, σε αναβολή; Τι γίνεται ακριβώς; Η αλήθεια είναι ότι είναι πιο χρονοβόρο από ό,τι το περίμενα. Περίμενα ότι θα με δούνε, θα με «googlαρουνε», θα πούνε «τι γαμάτος είναι αυτός» και θα μου πληρώσουν και τα εισιτήρια για να πάω (γέλια). Αλλά δεν έγινε έτσι, οπότε ακόμα περιμένω. Είμαι στα τελευταία στάδια της γραφειογρατείας, έχει πολλή γραφειοκρατεία.

Κάποιος που θέλει να σε δει από κοντά που μπορεί να σε βρει; Ξέρω για τις Παρασκευές στο Άνοδος Stage και κάτι πήρε το αυτί μου για Θεσσαλονίκη. Μόλις τελειώσαμε τις παραστάσεις που κάναμε στο Σταυρό του Νότου με τον υπέροχο Σπύρο Γραμμένο και θα συνεχίσω στην Άνοδο ένα λίγο πιο grande σχήμα, μη φανταστείς Albert Hall και τέτοια, αλλά ήθελα να βάλω και φωνητικά από πίσω με τρεις όμορφες κοπέλες, να πάρω και δύο χάλκινα πνευστά και να παίξουμε πολύ ωραίες μουσικές, να διασκεδάσουμε τον κόσμο, να διασκεδάσουμε κι εμείς. Τώρα είμαι στη διαδικασία που το στήνω. Αυτό θα είναι από 17 Φεβρουαρίου και για τέσσερις Παρασκευές. 11 Φεβρουαρίου θα είμαι στη Θεσσαλονίκη, στο Fix Factory.