Και ήθελα να πω κι άλλα πολλά μα θα γινόμουν πιο κακιά, γιατί όταν δεν νοιάζεσαι ξεφουρνίζεις διάφορα ακατέργαστα λόγια. Και είχα σκοπό να σωπάσω αλήθεια. Μα εκείνος δε σώπασε. Είπε κι άλλα ώστε να καταλάβω γιατί ήταν τόσο «μικρός», τόσο βολεψάκιας και ευνουχισμένος. Άντρας δεν είναι αυτός που εκμεταλεύεται, αυτός που δικαιολογείται και αφήνει ένα χάος πίσω του. Ούτε αυτός που χτυπάει tattoo και είναι πρώτη μούρη. Για μένα άντρας είναι ο υπεύθυνος των πράξεών του, αυτός που είναι έτοιμος να στηρίξει τις θέσεις του και για αυτά που αποφάσισε, να ’ναι σίγουρος μέχρι τέλους. Αυτός που σηκώνει το σταυρό του μόνος του και όταν καταφέρει να τον αποτινάξει οι δόξες είναι όλες δικές του. Οι υπόλοιποι που αυτοαποκαλούνται άντρες ας μη βαράν το χέρι στο τραπέζι. Δε μασάμε.

«Είναι βαρετή, αλλά μου φτιάχνει φαγητό, τα βρίσκω όλα έτοιμα. Το ξέρει ότι πάω με άλλες. Μου είπε μόνο να μη τις φέρνω σπίτι».

Δε με σοκάρει τίποτε. Ότι οι γυναίκες έχουν τόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση δεν είναι καινούριο. Έπρεπε όμως να τον κάνω να νιώσει άσχημα. Δε με ένοιαζε για εκείνο το κορίτσι που τον τάϊζε, ήταν όμως