αγαπώ λίγο λιγότερο κάποια περίοδο, πρέπει να βρίσκω κίνητρα να την ξαναγαπήσω περισσότερο, τους ανθρώπους, ξέρω κι εγώ. Εγώ είμαι και ένα πολύ κοινωνικό ον και αν δεν ήταν έτσι πολύ επικοινωνιακή η δουλειά μου, νομίζω ότι δεν θα ήμουν και εγώ καλά σαν Έλενα.

Ειδικά, όμως, στην αρχή μιας δουλειάς που πέφτουν όλοι πάνω σου, δεν υπάρχουν στιγμές που κουράζεσαι από όλο αυτό; Μπορούμε σίγουρα να παρασυρθούμε. Πρέπει να είμαστε πάντα συγκρατημένοι, τουλάχιστον στην αρχή όταν ξεκινάμε κάτι καινούργιο, να είμαστε focused, να πιστεύουμε στα θέλω και στα πρέπει μας αλλά να μην είμαστε τελείως απόλυτοι. Είναι καλό να ακούμε στην αρχή. Ένα μότο που είχα πάντα στη ζωή μου είναι ότι κάθε φορά που θα νιώθω την παραμικρή άρνηση μέσα μου, σημαίνει ότι δεν πρέπει να το κάνω. Δεν ξέρω αν λέγεται ένστικτο, άλλο το ένστικτο και άλλο η αμφιβολία. Όταν νιώθεις αμφιβολία σημαίνει «κάτσε στα αυγά σου».

Ποιο είναι το happy place όπου καταφεύγεις στα ζόρικα; Υπάρχει τέτοιο μέρος;
Αν πάω π.χ. στην Ιταλία κανείς δεν με ξέρει εκεί. Δεν συμμετείχαν στη Eurovision τότε (γέλια).

Και για να επανέρθουμε, τι εννοείς θα φύγεις Σουηδία; Θα κάνω ένα βραδινό σόου εκεί με έναν ηθοποιό και έναν μεγάλο τραγουδιστή στο Γκέτεμποργκ. Θα κάνουμε ένα σόου πιο Λας Βέγκας, με ποτό, με φαγητό... Θα ξεκινήσουμε 25 Σεπτέμβρη μέχρι 17 Δεκέμβρη.

Επαγγελματικά τι άλλο ετοιμάζεις; Έχω πολλά στο μυαλό μου, το μόνο σίγουρο είναι ότι μέσα στην άνοιξη και το καλοκαίρι, το οποίο είναι ακόμα σε συζητήσεις, θέλω να κάνω μία περιοδεία επειδή δε θέλω όλα τα πράγματα να συμβαίνουν στην Αθήνα επειδή ζούμε εδώ. Είναι πολύ σημαντικό να πηγαίνουμε και εμείς οι καλλιτέχνες στον κόσμο.

Πολλοί Έλληνες πλέον επιλέγουν να φύγουν στο εξωτερικό. Εσύ έχοντας ζήσει και τις δύο κουλτούρες, την Ελληνική και τη Σουηδική, υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά των Σουηδών που βλέπεις να λείπουν από τους Έλληνες και αντίστροφα; Δεν έχω μπει ποτέ στη διαδικασία να συγκρίνω γιατί σε πολλά θέματα είμαστε η μέρα με τη νύχτα. Έχουν φροντίσει οι γονείς μου να παίρνω τα καλύτερα και από τους δύο γιατί στη Σουηδία όταν πάω νιώθω ελληνόπουλο και όταν είμαι εδώ νιώθω πάρα πολλές φορές Σουηδέζα. Κάτι που μπορώ να πω σε σύκριση με τις δύο χώρες, που αφορά και τους φοιτητές, είναι ότι εδώ στην Ελλάδα τα παιδιά διαβάζουν τριπλά περισσότερο, από τις Πανελλήνιες ακόμα. Επειδή ένα κρατικό σχολείο δεν μπορεί να παράσχει μία γενική γνώση σε ένα παιδί, οι γονείς αναγκάζονται να τρέχουν στα φροντιστήρια. Αλλά οι ώρες για μετά το σχολείο είναι για να έχουν τα παιδιά χόμπι. Είναι υγεία τα χόμπι για το παιδί. Άλλους φίλους κάνει στο σχολείο, άλλους με τον αθλητισμό, άλλους με τη μουσική. Θα ήθελα να δω την Ελλάδα χωρίς φροντιστήρια.

Υπάρχει κάποιο τρελό σου όνειρο που δεν έχει πραγματοποιηθεί;